Το μεράκι της κατασκευής σε δυο νεα resort με προοπτικές και νέες τεχνολογίες ….

 

Σκέψεις του Θεοφάνη Μπομπότη για δυο νέα resort στην Ρόδο που θα γίνουν στo νησί  και η κατασκευή τους θα ξεκινήσει σύντομα.

Η κατεύθυνση του όλου project στοχεύει στη δημιουργία μιας σύνθετης τουριστικής εγκατάστασης με υψηλές ποιοτικές προδιαγραφές και αποτελεί συγχρόνως μια παρέμβαση που θα συνδράμει σε συνδυασμό και με άλλες αντίστοιχες παρεμβάσεις και ενέργειες στην αναβάθμιση του Τουρισμού.
Θα συμβάλει επίσης, στην ανατροπή της σημερινής μη αποδοτικής σε όλα τα επίπεδα κατάστασης, που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια από μια σειρά
αμφιλεγόμενης ποιότητας επιλογών, εφησυχασμούς και αγκυλώσεις που είχαν ως αποτέλεσμα την μείωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του προσφερόμενου τουριστικού προϊόντος, μια πραγματικότητα την οποία βιώνει και η Ρόδος.

Τα καθοριστικά κριτήρια που αντιστοιχούν στον σχεδιασμό της συνολικής εγκατάστασης, πέραν των διαχειριστικών, είναι μια σειρά επιλογών του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, αλλά και των τεχνολογιών, ψηφιακών και μη, που συμβάλλουν στην κάλυψη των σύγχρονων απαιτήσεων.

Οι επιλογές χωροθέτησης των κυρίως κτιρίων, των bungalows και των υπολοίπων χρήσεων εξασφαλίζουν την λειτουργία, την αισθητική και γενικότερα την ατμόσφαιρα του όλου συγκροτήματος.
Εύληπτες εξωτερικές και εσωτερικές προσβάσεις και κινήσεις, διάρθρωση και οργάνωση καθώς και δημιουργία κατάλληλης ατμόσφαιρας των επιμέρους χώρων, εξασφάλιση ιδιωτικότητας, δημιουργία φυσικής θερμοκρασιακής άνεσης με ελαχιστοποίηση του κλιματισμού, έλεγχος του θορύβου, εντάσσονται επίσης στα βασικά κριτήρια του σχεδιασμού.

Προς την κατεύθυνση δε των σύγχρονων τάσεων του ποιοτικού τουρισμού, εντάχθηκαν στον σχεδιασμό και οι παράμετροι που αφορούν στην ευεξία.
Η ένταξη της ευεξίας, συμβάλλει στην διαμόρφωση του ποιοτικού βιωματικού πλαισίου, προσεγγίζοντας και την αρχαία φιλοσοφία γύρω από το ευ ζην.
Ο δε σχεδιασμός των αντίστοιχων χώρων, έχει ως βασική παράμετρο την ολιστική προσέγγιση των σύγχρονων αναγκών, η οποία συντασσόμενη με την φιλοξενία, συμβάλλει στην αύξηση της ποιότητας του τουριστικού προϊόντος.

Μία επίσης βασική παράμετρος, πέραν των λειτουργικών επιλογών, είναι η δημιουργία συγκεκριμένης ταυτότητας. Είναι προφανές, ότι η αναγνωρισιμότητα που προσφέρει μια συγκεκριμένη ταυτότητα ενός έργου, συμβάλλει σε πολλά επίπεδα. Στην προκειμένη περίπτωση, η κύρια κατεύθυνση προς την δημιουργία ταυτότητας, ήταν ο σύγχρονος σχεδιασμός και η συμβολική του συνάντηση με την ιστορία της Ρόδου.
Η ένταξη ιστορικών αναφορών στην σύγχρονη αρχιτεκτονική αποτελεί δυνητική επί μέρους επιλογή, που σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να υπερκεράσει την σύγχρονη έκφραση. Άλλωστε, η όποια αντιγραφή του ιστορικού, αφαιρεί το δικαίωμα στον σύγχρονο πολιτισμό να διαμορφώσει το δικό του στίγμα. Σήμερα η αρχιτεκτονική δεν ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες και ρυθμούς. Διανύουμε μια άκρως ενδιαφέρουσα περίοδο, όπου μπορούν να συνυπάρχουν εξαιρετικές αρχιτεκτονικές
προσεγγίσεις με τελείως διαφορετικές κατευθύνσεις.

Σε όλες δε τις περιπτώσεις, στο υπόβαθρο του οποιουδήποτε concept, υπάρχει πάντα μια συγκεκριμένη αναφορά.
Σε κάποιες περιπτώσεις, οι αναφορές αφορούν σε σχήματα και μορφές που εκπορεύονται από την γεωμετρία, σε άλλες που δημιούργησε η φύση, ή αντίστοιχα, που δημιούργησε η ιστορία.
Στην τελευταία δε περίπτωση, η σύγχρονη αρχιτεκτονική, μέσω και της σύγχρονης τεχνολογίας, θα χρησιμοποιήσει αφαιρετικά κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά αυτών των σχημάτων και των μορφών της ιστορίας, προσδίδοντας σε αυτά και λειτουργικό χαρακτήρα.
Συμβάλλοντας στην εξέλιξη του πολιτισμού, η σύγχρονη έκφραση μπορεί να συνυπάρχει και με την ιστορική, όποιο και αν είναι το υπόβαθρο του concept, ώστε με το πέρασμα του χρόνου, να διευρύνει με την συμμετοχή της το ιστορικό μωσαϊκό.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι δύο συμβολικές αναφορές στην ιστορία, που εντάχθηκαν στον σχεδιασμό είναι :
η συστοιχία των αψίδων στις όψεις των κυρίως κτιρίων, χαρακτηριστικό
στοιχείο των κτιρίων της Ιταλικής περιόδου στην Ρόδο (βλ. εικ. 1 & εικ. 2), καθώς και η μονολιθικότητα των bungalows και η χωροταξική τους διάταξη, που παραπέμπουν σε τμήμα του ιστού της μεσαιωνικής πόλης. Ιδιαίτερα σε ότι αφορά στις αψίδες που δημιουργούν και την ταυτότητα του έργου, ο σχεδιασμός τους, δεν ακολουθεί ούτε το μέτρο του ρυθμού, ούτε τις
αναλογίες τους, όπως αυτά εφαρμόζονται στα ιστορικά κτίρια. Παρά ταύτα δημιουργεί συνειρμικά την αίσθηση “συνάντησης” της σύγχρονης αρχιτεκτονικής με την ιστορία.

Πέραν των ανωτέρω, ο συγκεκριμένος σχεδιασμός ανταποκρίνεται και σε θέματα περιβάλλοντος. Προς την κατεύθυνση αυτή, στα πλαίσια προσαρμογής για την βελτίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών γενικότερα, πέραν της εξασφάλισης φυσικής θερμοκρασιακής άνεσης των χώρων με ελαχιστοποίηση και του κλιματισμού, επελέγη η χρήση φωτοβολταϊκών πάνελ και η φύτευση δωμάτων. Η επικάλυψη των κυρίως κτιρίων με φωτοβολταϊκά, με τρόπο που να συμμετέχει στην αρχιτεκτονική των συγκεκριμένων όγκων, συμβάλλει σημαντικά στην κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του συγκροτήματος. Η φύτευση δε των δωμάτων των bungalows, εκτός της συμβολής των στην ενεργειακή απόδοση, βελτιώνει την θέαση των δωματίων των κυρίως κτιρίων προς την θάλασσα.

Στη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου, σημαντική είναι η παρουσία του υδάτινου στοιχείου, που εκτός από την συμμετοχή του στην αισθητική και τις ποιοτικές συνθήκες παραμονής, συμβάλλει στην βελτίωση του μικροκλίματος.
Μια από τις κομβικές επιλογές, ήταν η διάσπαση μιας ενιαίας μονάδας σε δύο μικρότερου μεγέθους και διαφορετικής κατηγορίας 5* και 5*plus.
Με τον τρόπο αυτό, διασπάται το πληθυσμιακό μέγεθος των φιλοξενούμενων, ώστε να εξαλειφθεί η αίσθηση του “μαζικού” που αποπνέει ένα ενιαίο και μεγάλο μέγεθος αριθμού κλινών, που δρα ανασταλτικά στο συνολικό ποιοτικό επίπεδο φιλοξενίας. Και στις δύο μονάδες, εφαρμόστηκε το ίδιο concept, εκφράζοντας έτσι και σχηματικά την έννοια της διάσπασης του ενιαίου.
Λόγω της άμεσης γειτνίασις τους, μια διαφορετική αρχιτεκτονική προσέγγιση ανά μονάδα, θα αποδυνάμωνε την ένταση της ταυτότητας της συνολικής εγκατάστασης. Με την διάσπαση σε δύο κτιριακούς όγκους, το κενό που δημιουργείται μεταξύ τους, οριοθετεί ένα πλαίσιο προβολής και θέασης του ορίζοντα και της θάλασσας, αντί του οπτικού φραγμού που θα δημιουργούσε ένας ενιαίος κτιριακός όγκος. Η δε σύνθεση των όψεων με επαναλαμβανόμενο το στοιχείο της αψίδας, πέραν της ταυτότητας, δημιουργεί ένα λιτό αλλά έντονα διακριτό και ήρεμο οπτικό πεδίο.
Παρά το γεγονός του ενιαίου concept, ο χωροταξικός, λειτουργικός και οπτικός διαχωρισμός μεταξύ των δύο μονάδων, σε επίπεδο περιβάλλοντος χώρου, είναι σαφής και επιτυγχάνεται μέσω ενός τεθλασμένου πρισματικού υδάτινου όγκου, η αφετηρία του οποίου βρίσκεται στον χώρο μεταξύ των δύο κτιρίων και καταλήγει στην ανατολική πλευρά του οικοπέδου προς την
θάλασσα. Περαιτέρω διαφορές μεταξύ τους εντοπίζονται εξωτερικά στο υλικό και το χρώμα της επιφάνειας που πλαισιώνουν τις αψίδες, αλλά κυρίως στον εσωτερικό σχεδιασμό των χώρων, καθώς και στην γκάμα των παρεχόμενων υπηρεσιών.

 

πηγή: Thinking Architecture https://www.facebook.com/groups/53395870076/