Γράφει ο Γιώργος Πολυβώτης
Σπουδαρχίδης: κάποιος που αποπειράται να καταλάβει μια αρχή,
ένα αξίωμα, μια θέση με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο. Γιώργος
Μπαμπινιώτης (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Β’
έκδοση).
Το μυαλό πάει αυτόματα στον νεοεκλεγέντα δήμαρχο Ρόδου
Αλέξανδρο Κολιάδη, o oποίος με κάθε λαμπρότητα και
επισημότητα, προετοιμάζεται, για την ορκωμοσία του, διψασμένος
για εξουσία.
Ακολουθώντας την τακτική του σπουδαρχίδη, κατάφερε να
παραπλανήσει το Ροδιακό λαό, και με την στήριξη του τοπικού
πολιτικού κατεστημένου, να βγει μπροστά και να επικρατήσει στο
δεύτερο γύρο των εκλογών.
Ο κ. Κολιάδης, όσο και αν προσπαθεί να ξεγελάσει πολλούς, είναι
ο εμπνευστής και δημιουργός του νοσηρού προεκλογικού κλίματος
που επικράτησε στο νησί μας
Η μεθοδολογία κλασική. Αρχικά, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό
και αθέμιτο μέσο, κατά τη διάρκεια της προεδρίας του στο
ΔΟΠΑΡ και στη ΔΕΡΜΑΕ, κατάφερε να αυξήσει τη δημοφιλία του,
εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη που του έδειχνε ο Δήμαρχος,
και φυσικά τα «γεμάτα» ταμεία που του έδωσε να διαχειριστεί.
Όταν η δημοτικότητα του έφτασε στα ύψη, ακολουθώντας
υπόγειες διαδρομές, σε αγαστή και σκοτεινή συνεργασία με τους
εκφραστές του τοπικού πολιτικού κατεστημένου, διεκδίκησε το
δημαρχιακό θώκο.
Χρησιμοποίησε αθέμιτα μέσα, όπως οι στρατιές από τρολς, που
εξαπέλυσε κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς και της προεκλογικής
περιόδου, τα οποία ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν, μετά το
δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών. Χρησιμοποίησε
πληρωμένους κονδυλοφόρους, για να δολοφονήσουν αντίπαλες
προσωπικότητες, διακινώντας fake news, και διασύροντας την
παρούσα δημοτική αρχή, μέλος της οποίας ήταν και ο ίδιος μέχρι
και τη 15 η Ιουνίου, του τρέχοντος έτους. Μάλιστα, έφτασε και σε
ακρότητες, έχοντας συνοδοιπόρους του στο ψέμα, ευυπόληπτους
δημοσιογράφους και δικηγόρους. Στην προσπάθεια συκοφάντησης
του Δημάρχου Ρόδου, δεν δίστασαν να τον κατηγορήσουν ότι,
αποπειράθηκε να κλέψει τους εκλογικούς σάκους μέσα από το
δικαστήριο. Όμως οι αυτουργοί, αυτής της κατηγορίας
αυτοδιαψεύστηκαν και αναδιπλώθηκαν.
Παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως παιδί του λαού (κλισέ),
απέφυγε με μαεστρία να προβάλει το όραμα και το πρόγραμμα της
παράταξής του για την επόμενη μέρα, αλλά με όπλα του τον
λαϊκισμό και την μικροπολιτική, κατόρθωσε να πετύχει τον στόχο
του, ως ένας άλλος σπουδαρχίδης.