Η σημερινή ανακοίνωση των ποδοσφαιριστών της Ρόδου , τελικά βάζει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Παρά τα τρολλάκια που βγαίνουν από καιρό σε καιρό και διαβεβαιώνουν ότι όλα βαδίζουν καλά στον σύλλογο σήμερα το όλο αυτό κατασκεύασμα έπεσε οριστικά.
Και οι μόνοι που δεν φταίνε οι ποδοσφαιριστές οι οποίοι θέλουν να λέγονται επαγγελματίες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δουλεύεις και θες να πληρώνεσαι. Μία έννοια την οποία ο μεγαλομέτοχος δεν την γνωρίζει όχι μόνο στην ομάδα του αλλά και στις επιχειρήσεις του.
Γνωστός δε από το παρελθόν του απορώ πως κάποιοι τον εμπιστεύθηκαν. Είναι αυτό που λέμε στα αμερικάνικα high risk business. Και αυτό πραγματικά συμβαίνει. Η κατάντια της ομάδας έχει όνομα και επίθετο . Και ο λόγος που δεν το βάζουμε είναι να μην του κάνουμε και τζάμπα διαφήμιση. Επειδή μάθαμε να γράφουμε την αλήθεια , παρά τις κατηγορίες σε βάρος μας , δεν υποκύπτουμε διότι απλά αγαπάμε την ομάδα με σύμβολο το ελάφι. Που έπεσε σε χέρια ανθρώπου με ποδοσφαιρική νοητική στέρηση. Αυτό προφανώς οφείλεται στην άγνοια του από την μια πλευρά , διότι από μπάλα δεν γνωρίζει και δυστυχώς αν και προσπάθησε να μάθει έμεινε μετεξεταστέος πάρα πολλές χρονιές. Και από την άλλη από διάφορους παρατρεχάμενους επίσης άσχετους και ημιμαθής που τον περιστοίχιζαν – υπάρχουν και εξαιρέσεις στον κανόνα – οι οποίοι έδιναν συμβουλές ποδοσφαιρικού τύπου λες και ήταν youtubers ή αλλιώς influencers των ….φτωχών. Από πέρσι το καλοκαίρι είχε φανεί ότι υπήρχαν αφραγκίες στα μεγάλα σαλόνια του μεγαλομετόχου. Μπορεί ο ίδιος να περνά καλά ,αλλά σε επίπεδο πληρωμών σε αυτούς που δουλεύουν για αυτόν ήταν φειδωλός.
Το κακό ξεκίνησε με τις προσφυγές παικτών συνολικά 11 , όταν και δεν πληρώθηκαν τα δεδουλευμένα τους από το περσινό πρωτάθλημα. Μπορεί να ξεπεράστηκε με διάφορους τρόπους το θέμα της εγγυητικής και του μετοχικού κεφαλαίου , όμως η συνέχεια δεν ήταν η ανάλογη. Ο μεγαλομέτοχος ήθελε να βγάλει πρωτάθλημα με τις …..προκαταβολές. Προχώρησε σε μετεγγραφές παικτών , έφερε προπονητή ο οποίος τελικά αποδείχθηκε μάνατζερ, μαζί με διαμεσολαβητή, που εγώ τουλάχιστόν ούτε μπακαλιάρο θα αγόραζα από αυτόν , και έθεσε υψηλό στόχο την άνοδο γιατί αυτό ήθελε σαν κίνητρο για να πείσει τους φιλάθλους. Η συνέχεια είναι γνωστή. Αρχισαν να αποχωρούν όσοι κατάλαβαν ότι δεν είχαν στον ήλιο μοίρα και τον Ιανουάριο άρχισε το νέο επεισόδιο, με υποτιθέμενες μετεγγραφές γνωρίζοντας όμως ότι δεν θα μπορούσε να τις προχωρήσει γιατί είχε απαγόρευση από την ΕΠΟ. Αυτή προήλθε από την μη καταβολή των διαιτησιών στα παιχνίδια και σε συνδυασμό με τις κάρτες προστίματα και άλλα διάφορα το χρέος ανέβηκε σε δυσθεώρητα ύψη. Μιλάμε για πάνω από 100.000 ευρώ. Αρα ήταν αναμενόμενο να μην έχει δικαίωμα να προχωρήσει στις υποτιθέμενες ενισχύσεις .
Και μέσα σε όλα σε μια επαγγελματική – ο θεός να την κάνει – ομάδα η μεγάλη κατάντια ήταν να μην έχει δεύτερο τερματοφύλακα και να χρειαστεί να επιστρατευτεί ποδοσφαιριστής για να παίξει αυτόν τον ρόλο. Βέβαια η λύση ήταν στην αρχή της περιόδου η ομάδα να έχει τρεις τερματοφύλακες επαγγελματίες αλλά κάτι τέτοιο από τους ποδοσφαιρικούς παντογνώστες θεωρήθηκε υπερβολικό. Ειδικά δε όταν κιόλας την πρώτη αγωνιστική τραυματίσθηκε ο Ηλιάδης αντί να γίνει άμεσα συμβόλαιο στον Γκουγκουντρή ή σε οποιονδήποτε άλλο θεωρούσαν ότι μπορούσε να παίξει άφησαν την ομάδα απροστάτευτη να παίζει κυριολεκτικά ρωσική ρουλέτα . Και είδαμε τα αποτελέσματα.
Ερχόμαστε στο τώρα. Θα μπορούσαμε να δώσουμε άφεση αμαρτιών με την τελευταία κίνηση την πρόσληψη του Γιάννη Χατζηνικολάου και του Κώστα Πάττα στο τεχνικό επιτελείο , όμως και πάλι αυτή η κίνηση άργησε κάτι μήνες να γίνει. Μονον οι τυφλοί δεν έβλεπαν το πόσο κακό ποδόσφαιρο έπαιζε η ομάδα από τον Αντωνίου και πόσο λάθος ήταν ο σχεδιασμός του καλοκαιριού. Αποκτήθηκαν παίκτες σε όλα τα σημεία αλλά στις πτέρυγες είχε αλλεργία ο προηγούμενος προπονητής. Ασε δε που όσοι ήταν στο προηγούμενο ρόστερ ο κ. Αντωνίου είχε μια αποστροφή απέναντί τους για να τους χρησιμοποιήσει . Λες και αυτά τα παιδιά που ανέβασαν την ομάδα ξαφνικά ξύπνησαν μια μέρα και ξέχασαν το ποδόσφαιρο που έπαιζαν. Αλλα και το άλλο χάθηκε ένας καλός κορμός μια ομάδας που είχε βρει τον δρόμο της μόνο και μόνον για να “πουλήσουν ” οι μάνατζερς τα προϊόντα τους . Πρόσφατα ο Αρναρέλλης που αγωνίσθηκε με επιτυχία πέρσι στα ελάφια πέτυχε γκολ σε βάρος τους, αλλά εκδιώχθηκε το καλοκαίρι γιατί απλά δεν έκανε . Και πόσοι άλλοι βέβαια. Λες και αυτοί που ερχόντουσαν θα μας οδηγούσαν στην γη της επαγγελίας.
Που το ξαναείδατε να πηγαίνει ομαδα να αγωνίζεται με μόλις 15 παίκτες στην αποστολή . Αυτα μόνον με αυτον μεγαλομέτοχο είναι αυτονόητα!!!
Λάθη επι λαθών σε συνδυασμό με την αποφυγή των πληρωμών που είναι κουσούρι του μεγαλομετόχου είναι ένας δηλητηριώδης συνδυασμός που σε οδηγεί στην καταστροφή. Είναι αυτό που λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός οτι το χούι βγαίνει στο τέλος .
Στο δια ταύτα. Η ομάδα βρίσκεται διασωληνωμένη στην εντατική . Για να την κρατήσει ζωντανή ο μεγαλομέτοχος πρέπει να φιλοτιμηθεί , αν και το τελευταίο το φιλότιμο δηλαδή το αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι , να βγάλει από το πουγκί χρήμα να κρατήσει έστω τoυς τελευταίους των Μοικανών ζωντανούς μπας και σώσουν την παρτίδα. Εκτός και αν έχει αποφασίσει να πράξει ότι έκανε και το 2010 , δηλαδή να την παραδώσει στους επόμενους σε μια σακούλα. Το έχει ξανακάνει το ξέρει καλά αυτό το αφήγημα. Ασε δε που θα ψάχνει και αποδιοπομπαίους τράγους, για να ρίξει αλλού τις σοβαρές ευθύνες που έχει απέναντι στην ιστορία του συλλόγου. Νιώθει; Μπα δε νομίζω να νιώθει!!!!!
Υ.Γ. κάτι τρολλάκια που θα βγούν να γράψουν τα δικά τους , έτσι και αλλιώς ο κόσμος πια δεν τους υπολογίζει .